فقط کافیه رقص انگشتان نوازنده‌ای رو روی یک ساز ببینم. فرقی نمی‌کنه چه سازی باشه. در هر صورت انگشتام به گزگز می‌افتن. حس میکنم جای انگشتام روی اون سازه! طبق عادت ، خودم رو جای نوازنده تصور میکنم تا گزگز دردناک انگشتام از یادم بره! اما مگه میشه نادیده‌اشون گرفت؟! مگه میشه اون فریاد های اعتراض آمیز رو نادیده گرفت؟ دوباره سعی میکنم. اما نه، انگار خفه کردن اون فریادها واقعا سخته ! جوری که حسابی کلافه میشم! در هر صورت نه کلاویه‌ای روبه‌رومه که لمسش کنم و نه به رنگ موسیقی، به رنگ خدا●○•
معرفتِ بی کرانِ رویای من!!
کوچه پس کوچه‌ها▪◇
اون ,رو ,انگشتام ,عادت ,جای ,مگه ,هر صورت ,مگه میشه ,در هر ,گرفت؟ دوباره ,سعی میکنم
درباره این سایت