کوچه پس کوچه‌ها▪◇

رویاها مهم اند؛ خیلی مهم!
من هنوز رویای کودکی‌ام رو فراموش نکردم.
درواقع این اجازه رو به خودم نمیدم.

رها کردن پیانو کوچولوم تو شهر تاریکی،
قولی نیست که بهش دادم.
نمیتونم آدم بدقولی باشم که!
امروز با شخصی سر همین موضوع بحث کردم.
اون دقیقا ابتدای مسیرِ.
فقط کافیه استارت بزنه و تنبلی رو بزاره کنار.

تازه مجبور نیست مثل من از کوچه‌ پس‌ کوچه‌های

آرزوهای دیگران عبور کنه، تا به ملاقات رویاش بره.
فقط باید چشماشو ببنده و از جون و دلش مایه بزاره.

از اعماق قلبش هدفش رو صدا بزنه و

بگه: ((هی منتظرم باش، دارم میام دنبالت.))

من به خیلی از آدمهای اطرافم این حرف رو گفتم.
چون واقعا حیفه اگه راه هموار باشه و دست‌دست کنی.

امروز اومدم بگم: ((پیانو کوچولوی من، درسته که میانبر زدم،

درسته که مجبورم از کوچه پس کوچه‌های زیادی عبور کنم،

اما آخر این مسیر به تو ختم میشه عزیزدلم.

هنوز قدمهای بزرگی برنداشتم!به خاطر شرایط پیش اومده،

مجبورم کاملا محتاط و آروم‌ پیش برم.

امروز روح زیبات رو ملاقات کردم،

کمی با الفبای آواهای گوش نوازت آشنا شدم

و یه شبیه‌ساز کوچیک ازت ساختم! اشکال که نداره؟

بگو از دستم ناراحت نمیشی کوچولوی دوست داشتنیم.

معذرت میخوام اگه نیستم تا تو روزای طوفانی کنارت باشم،

متاسفم اگه با یه دنیا ترس و بلاتکلیفی رهات کردم.

اما من اینجا تمام سعیم رو میکنم تانجاتت بدم.

بهت قول دادم و عملیش میکنم)).

به رنگ موسیقی، به رنگ خدا●○•
معرفتِ بی کرانِ رویای من!!
کوچه پس کوچه‌ها▪◇
رو ,اگه ,تو ,کوچه‌های ,فقط ,یه ,درسته که ,کوچه پس ,بزنه و ,اومده، مجبورم ,مجبورم کاملا